Vorige week hadden we de virtuele community portefeuille call en daar besloten we om TSMC te kopen. @Rebecca kwam met een goede vraag over hoe het zit met de dividendbelasting, want TSMC is een bedrijf uit Taiwan en dus geen Amerikaans bedrijf. We kopen het aandeel echter wel op de Amerikaanse beurs; betaal je dan toch de 15% dividendbelasting?
Ik ben hier in gedoken en heb één en ander op een rijtje gezet in onderstaande post.
Wanneer je als Nederlandse belegger aandelen koopt op de Amerikaanse beurs, ga je er misschien vanuit dat je standaard 15% dividendbelasting betaalt, dankzij het belastingverdrag tussen Nederland en de VS en het ingevulde W-8BEN formulier. Dat klopt voor Amerikaanse bedrijven als Apple, Microsoft of Johnson & Johnson. Maar zodra je investeert in buitenlandse bedrijven die via de Amerikaanse beurs verhandelbaar zijn, werkt het net even anders, dan krijgen we te maken met ADR’s.
Wat is een ADR precies?
ADR staat voor American Depositary Receipt. Het is een certificaat dat een Amerikaans bankhuis (zoals JPMorgan of BNY Mellon) uitgeeft, waarmee je als belegger een aandeel in een buitenlands bedrijf kunt kopen op een Amerikaanse beurs (bijvoorbeeld NYSE of Nasdaq). Je koopt dus niet rechtstreeks het originele aandeel van het buitenlandse bedrijf, maar een ‘bewijs van eigendom’ dat het Amerikaanse bankhuis namens jou aanhoudt.
Deze ADR’s maken het mogelijk om eenvoudig te beleggen in buitenlandse bedrijven, zonder je zorgen te hoeven maken over valutaconversies, lokale beurzen of ingewikkelde regelgeving. Het dividend wordt via de Amerikaanse partij aan jou broker en vervolgens aan jou uitgekeerd, vaak na inhouding van de relevante bronbelasting.
ADR’s zijn vooral bedoeld voor Amerikaanse beleggers, maar ook Europese beleggers kopen ze regelmatig, simpelweg omdat ze beschikbaar zijn via de grote Amerikaanse beurzen.
Zijn er ook ADR’s in Nederland?
In Nederland kennen we formeel geen ADR-structuur zoals in de VS. Hier worden buitenlandse aandelen doorgaans direct verhandeld op Euronext Amsterdam of via internationale markten die veel brokers aanbieden. Er zijn ook geen Nederlandse ADR’s voor bedrijven als Unilever of Shell op Euronext. Wel hebben deze bedrijven soms zelf een ADR-notering op de Amerikaanse beurs, zodat Amerikaanse beleggers in die bedrijven kunnen investeren via ADR’s.
Bijvoorbeeld:
Unilever (UL) is een ADR op de Amerikaanse beurs, met de onderliggende aandelen afkomstig uit het VK of Nederland (afhankelijk van het moment).
Shell (SHEL) wordt ook verhandeld als ADR in de VS, hoewel het een Brits-Nederlands bedrijf is.
Wat betekent dit voor je dividendbelasting?
Hier is het belangrijk onderscheid te maken tussen:
1. Amerikaanse bedrijven
Bij een Amerikaans bedrijf (zoals Apple of Procter & Gamble) geldt:
Je betaalt standaard 30% dividendbelasting als buitenlander.
Maar: als je een W-8BEN formulier hebt ingevuld (bij je broker), wordt dat verlaagd naar 15% op grond van het belastingverdrag tussen Nederland en de VS.
Deze 15% kun je in de Nederlandse belastingaangifte (box 3) verrekenen om dubbele belasting te voorkomen.
2. ADR’s van buitenlandse bedrijven
Als je een buitenlands bedrijf koopt via een ADR op de Amerikaanse beurs, zoals:
TSMC (Taiwan Semiconductor)
Nestlé (Zwitserland)
Unilever (UK)
… dan gelden de belastingregels van het land van herkomst van het bedrijf – niet die van de VS. Dat betekent:
TSMC (TSM): Taiwan houdt standaard 21% dividendbelasting in. Deze belasting komt dus uit Taiwan, niet uit de VS. Je W-8BEN formulier speelt hier geen rol.
Nestlé (NSRGY): Zwitserland houdt 35% dividendbelasting in.
Unilever (UL): UK houdt 0% dividendbelasting in.
In het geval van Unilever ontvang je het dividend dus bruto.
De VS zelf houdt in deze gevallen meestal geen extra belasting in op ADR’s. Maar: de buitenlandse bronbelasting wordt vaak al automatisch ingehouden vóór het dividend wordt doorgestort naar jouw broker.
Waarom koop je dan ADR’s?
ADR’s maken het voor beleggers buiten het thuisland van het bedrijf makkelijk om in die bedrijven te investeren. Zonder ADR’s zou je bijvoorbeeld een Taiwanese broker moeten zoeken, rekening moeten houden met lokale wetgeving, en moeten handelen in Taiwanese dollars tijdens andere handelsuren. Dankzij ADR’s kun je bedrijven als TSMC of Nestlé gewoon kopen in Amerikaanse dollars via jouw vertrouwde broker, op bekende beurzen.
Kun je de buitenlandse dividendbelasting terugvragen?
In sommige gevallen wel. De buitenlandse dividendbelasting die je betaalt via ADR’s kun je in Nederland:
verrekenen in box 3 (afhankelijk van je vermogen);
soms terugvragen bij de buitenlandse belastingdienst, maar dat is erg omslachtig en vereist formulieren, bewijsstukken en vaak veel geduld. Ik heb hier zelf nooit de moeite voor genomen toen ik nog Franse, Zwitserse en Duitse aandelen in mijn portefeuille had.
In de praktijk lukt het vaak wel om een deel van de buitenlandse bronbelasting via de Nederlandse aangifte te compenseren, maar het volledige bedrag terugkrijgen is zeldzaam.
Conclusie:
Koop je Unilever op de AEX dan gaat dat dus niet via een ADR maar betaal je net zo goed 0% dividendbelasting.
Let bij elk aandeel op het herkomstland, niet alleen op de beurs waar het verhandeld wordt. Die bepaalt namelijk uiteindelijk hoeveel dividendbelasting je betaalt. Koop je aandelen op de Amerikaanse beurs dan gelden de volgende tarieven (slechts een kleine selectie van beschikbare ADR’s):
Aandeel
Apple, Microsoft (VS) – 15% dividendbelasting (met W-8BEN)
Aandeel
TSMC (Taiwan via ADR) – 21% dividendbelasting
Aandeel
Nestlé (Zwitserland via ADR) – 35% dividendbelasting
Aandeel
Unilever (VK via ADR) – 0% dividendbelasting
Kosten bij ADR’s
Qua kosten moet je met een aantal zaken rekening houden als je ADR’s bezit:
1. ADR fee
De depository bank (zoals JPMorgan of Citibank) die de ADR uitgeeft, rekent jaarlijks een kleine vergoeding voor het beheren van de ADR-structuur. Dit wordt de ADR fee genoemd.
Deze fee ligt meestal tussen de $0,01 en $0,05 per ADR per jaar, en wordt ingehouden op het dividend voordat je het ontvangt. Je ziet dit dus niet als aparte regel op je broker-overzicht, maar het is wel verwerkt in je netto-uitkering.
In het voorbeeld van TSMC:
Iedere ADR van TSMC die je op de US markt koopt bevat 5 originele TSMC aandelen. Voor iedere ADR betaal je er jaar $0,05 aan fee. Op dit moment kost een ADR (ofwel 5 aandelen TSMC) op de Amerikaanse beurs $194, hier betaal je dan per jaar $0,05 aan fees over, dit wordt verrekend via het dividend.
Wat als je minder dan één ADR koopt?
Stel je wil slechts 3 aandelen TSMC kopen. Omdat 1 ADR gelijk staat aan 5 Taiwanese aandelen, koop je dus eigenlijk 0,6 ADR. De fee wordt dan ook proportioneel berekend. In dit geval betaal je:
0,6 ADR × $0,05 = $0,03 per jaar, verwerkt via je dividend.
Hetzelfde geldt als je juist méér ADR’s bezit, de kosten zijn proportioneel aan je positie.
Ook voor aan en verkopen van een ADR kunnen een aantal cent gerekend worden als fee, deze liggen in dezelfde verhouding als de fee hierboven beschreven.
2. Spread en timing
Bij ADR’s kunnen de spreads (het verschil tussen bied- en laatprijs) iets hoger liggen, zeker als de onderliggende beurs (zoals Taiwan of Zwitserland) gesloten is. Dit is geen fee van de bank, maar wel een indirecte kost die invloed heeft op je koop- of verkoopprijs.
3. Geen keuze in bank
ADR’s worden per bedrijf door één specifieke bank uitgegeven, dit is een keuze van het bedrijf, in dit geval TSMC. Je hebt dus geen keuze. Of je nu via IBKR, DEGIRO of een andere broker koopt: je koopt altijd de ADR-variant via een bank die is gekozen door de uitgever van het aandeel. De verhouding en kostenstructuur liggen vast.
Edit: naar aanleiding van de comment van @Rick de Mooij, heb ik het artikel uitgebreid, met Kosten bij ADR’s. In het eerste deel had ik dit detail niet meegenomen, omdat het in mijn ervaring zeer fractioneel is en in de praktijk meestal verwaarloosbaar. Maar het hoort er wél bij om het beeld compleet te maken: bij ADR’s komen kleine, structurele kosten kijken. Deze zijn niet zichtbaar als transactiekosten, maar worden automatisch verwerkt via het dividend of via de ADR-prijs.
